निको भाको घाउ किन बल्झाएर गयौं ,
झिनो आशा मुटु भित्र अल्झाएर गयौं ।

मैले माया मारि सकेको थिए आखिर ,
चोटै दिनु रैछ किन संल्झाएर गयौं ?

कति सम्म स्वार्थि तिमी संझीएर हेर ,
अतितका पुरानो घाउ बल्झाएर गयौं ।
              खडानन्द तिमलसिना

0 comments:

Post a Comment